متأسفانه هر وزیری که در مسند قدرت در وزارت جهادکشاورزی قرار می‌گیرد سه‌سال بعد از انتصاب خود را به‌عنوان تاریخ نیل به‌خود کفایی برنج اعلام می‌کند؛ وعده‌هایی که تاکنون هیچ‌یک از آنها محقق نشده است.
افکارنیوز- "در ۹ ماهه امسال ۸۹۷ هزار تن برنج به ارزش ۸۸۴ میلیون دلار وارد کشور شد".
این خبری است که بر اساس آمار رسمی گمرک کشور منتشر شده است و در این گزارش آمده است که هند بیشترین سهم را در صادرات برنج به ایران داراست.
بر اساس این گزارش هند، امارات و پاکستان سه مبدا اصلی واردات برنج به کشور در این مدت بوده اند. سهم هند به تنهایی از کل واردات برنج ایران در ۹ ماهه امسال بالغ بر ۶۴.۷ درصد شد. سهم امارات و پاکستان نیز به ترتیب به ۱۵.۴ و ۱۳.۱ درصد رسید.
این آمار در حالی است که سالانه نزدیک به ۲.۲ میلیون تن برنج در کشور تولید می شود و حدود ۳ الی ۳.۵ میلیون تن هم مصرف برنج توسط خانواده های ایرانی است.
و باز هم این آمار تولید هم در حالی است که ۵ سال قبل یعنی سال ۸۶ نیز همین مقدار برنج در کشور تولید شد و طی این سالها تغییری در رشد تولید ایجاد نشد تا وابستگیها به برنج برای کاهش مصرف برنج مضر هندی کم شود.
اما چرا علی رغم اینکه به نظر می رسد رسیدن به خودکفایی در برنج کار چندان سختی نیست این مساله تاکنون میسر نشده است و این فاصله حدود ۸۰۰ هزار تنی با برخی تمهیدات برداشته نشده است؟
چه اینکه گفته می شود با کاشت برنج پرمحصول و تغییر در شیوه تولید می توان در همین مقدار ۶۳۰ هزار هکتار زمین موجود نیز برنج بیشتری برداشت کرد.
در همین رابطه علیزاده‌شایق، دبیر انجمن تولید‌کنندگان برنج ایران می گوید:دست‌اندرکاران بخش تولید، مطلقا اعتقادی به‌خودکفایی در تولید برنج به هر قیمتی ندارند.
وی درباره علت این موضوع هم می گوید: برنج پرمصرف‌‌‌ترین زراعت آبی است و از نظر وضعیت آب، کشورمان در شرایطی نیست که بیشترین آب را به تولید این محصول اختصاص دهد و با این شرایط مطرح کردن شعار خودکفایی برنج معنا ندارد.
وی با بیان اینکه درحال حاضر قیمت تمام‌شده برنج در ایران به جز یک یا دو کشور بالاترین قیمت در جهان است می افزاید: متأسفانه هر وزیری که در مسند قدرت در وزارت جهادکشاورزی قرار می‌گیرد سه‌سال بعد از انتصاب خود را به‌عنوان تاریخ نیل به‌خود کفایی برنج اعلام می‌کند؛ وعده‌هایی که تاکنون هیچ‌یک از آنها محقق نشده است.
اما علی رغم اینکه تولید برنج نیازمند آب فراوان است و شمال کشور از این نعمت خدادادی بهره مند است طی سالیان گذشته تلاشی برای حفظ شالیزارهای موجود صورت نگرفته است و متاسفانه بسیاری از این زمین ها تبدیل به باغ و ویلا شده اند و به نظر می رسد طی سالهای آینده نیز این میزان تولید کاهش یابد لذا این نگرانی وجود دارد که با این نگاه متولیان به مقوله تولید برنج ،تا سالهای آتی مجبور شویم با برنج ایرانی خداحافظی کنیم.
