Performancing Metrics

خشونت زنان علیه زنان در تشکل ها | اتاق خبر
کد خبر: 383028
تاریخ انتشار: 13 آذر 1395 - 13:35
دبیر شورای سیاستگذاری کانون کارآفرینان توسعه گرا مطرح کرد
بسیاری تصور می کنند که تمامی تشکل ها الزاما باید در اتاق ثبت شوند اما در سوی مقابل بسیاری از اعضای اتاق این احساس را دارند که نیازهای آنها از طریق تشکل های داخل اتاق برطرف نمی شود به همین دلیل شاهد شکل گیری تشکل های در خارج اتاق بازرگانی هستیم که بسیاری ا

اتاق خبر: بسیاری تصور می کنند که تمامی تشکل ها الزاما باید در اتاق ثبت شوند اما در سوی مقابل بسیاری از اعضای اتاق این احساس را دارند که نیازهای آنها از طریق تشکل های داخل اتاق برطرف نمی شود به همین دلیل شاهد شکل گیری تشکل هایی در خارج اتاق بازرگانی هستیم که بسیاری از اعضای آن در حقیقت اعضای اتاق بازرگانی هستند. شاید این موضوع مهمترین نشانه اعتراض اعضا به نحوه عملکرد اتاق بازرگانی باشد. یکی از تشکل هایی که در حال حاضر در خارج از اتاق ثبت شده است ولی در عین حال بسیاری از چهره های مطرح عضو اتاق در آن فعالیت دارد کانون کارآفرینان توسعه گرا است. درباره رابطه اعضا و اتاق بازرگانی فرصتی ایجاد شد تا با مرجان آقاجان زاده هوشیار دبیر شورای سیاستگذاری کانون کارآفرینان توسعه گرا و رئیس کمیته اجتماعی این تشکل به گفت و گو بنشینیم. وی علاوه بر فعالیت در این کانون عضو هیأت رئیسه مدیران زن و عضو هیأت رئیسه اتاق ایران و استرالیا نیز هست. هرچند صحبت ما درباره رابطه اعضای اتاق با هیأت نمایندگان و هیأت رئیسه بود اما بحث حضور زنان در تشکل ها مطرح شد و وی تأکید داشت که یکی از مهمترین عوامل جلوگیری از پیشرفت زنان در تشکل ها خود زنان هستند.

*شما در تشکلی مسئولیت دارید که علی رغم این که اعضای زیادی در اتاق دارد اما در اتاق به ثبت نرسیده است. از نظر شما باید تمامی تشکل های بخش خصوصی در اتاق به ثبت برسند یا خیر؟

هیچ جای قانون الزامی در این مورد ذکر نشده است و عبارت تشکل تشکل ها تنها یک تعارف است که در حالت عادی در مصاحبه ها و سخنرانی ها گفته می شود وگرنه ما تشکل های زیادی داریم که خود از تشکل هایی ایجاد شده اند. بعضی می گویند که باید تشکل های بخش خصوصی الزاما در اتاق به ثبت برسند اما اولا وقتی راه برای ثبت در نهادهای دیگر باز است به این معنی است که قانون گذار الزامی در این مورد ندارد. دوم این که مدعیان این موضوع به قانون بهبود مستمر محیط کسب و کار اشاره دارند در حالی که در این قانون تنها بحث ساماندهی تشکل ها مطرح شده است. این بخش از پاسخ من تنها درباره مباحث قانونی است. اما سوال شما را می شود به شکل بهتری مطرح کرد؛ چرا اعضای اتاق بازرگانی تشکل هایی در خارج اتاق بازرگانی ایجاد می کنند؟ در جواب چنین سوالی باید گفت شاید به این دلیل که بسیاری این احساس را دارند که اتاق دارای ساختاری انحصاری و انحصارگرایانه است و نمی توانند مسائل خود را از طریق اتاق بازرگانی حل کنند. مهمترین درخواست اعضا همیشه بحث نظارت بر اتاق بازرگانی بوده است. متأسفانه در قانون نظارت بر اتاق بازرگانی بر عهده شورای عالی نظارتی گذاشته شده است که عملا دولتی است. با نگاهی به ساختار شورای عالی نظارت متوجه می شویم که اکثر اعضای آن مدیران دولتی و بقیه مدیران فعلی اتاق هستند. این در حالی است که همین اعضای دولتی نیز نمایندگانی در هیأت نمایندگان دارند. پس عملا هم نظارت دولتی است و هم مدیران اتاق و ناظران یک گروه هستند، چنین شرایطی را نمی توان نظارت نامید و اتفاقا همین روش نظارت منجر به دولتی شدن  بیشتر اتاق بازرگانی شده است و فعالان بخش خصوصی اتاق را به عنوان یک تشکل مستقل بخش خصوصی قبول ندارند. وقتی ما بحث نظارت را مطرح می کنیم منظورمان نظارت اعضا بر اتاق است. در چنین حالتی شکل گرفتن تشکل هایی که رنگ و بوی خصوصی بیشتری دارند کاملا طبیعی به نظر می رسد.

*به بحث رابطه اعضا و اتاق اشاره داشتید، اصولا این رابطه را به عنوان یک عضو اتاق چگونه ارزیابی می کنید؟

مهمترین ارزیابی را می توان از نحوه اتفاقات دانست. همانطور که گفتم برخی اعضا تشکل هایی خارج از اتاق ایجاد می کنند. اگر این اعضا تصور می کردند که در اتاق به نتیجه مطلوبی می رسند هیچ گاه تشکل های بخش خصوصی خارج از اتاق شکل نمی گرفت. وقتی اتاق کارایی ندارد پس اعضا نیاز دارند مسائل را از طریق دیگری دنبال کنند و تشکل های جدید شکل می گیرد. از سوی دیگر بحث نحوه عملکرد اتاق مهمترین اثر را در دیدگاه اعضا دارد. وقتی با اعضای اتاق بازرگانی صحبت می شود این سوال را می پرسند که هیأت نمایندگان تا چه حد به نفع بخش خصوصی عمل کرده است و چقدر حضور در هیأت نمایندگان و هیأت رئیسه برای خود آنها سود داشته است. برای مثال شاید درست این بود که هیأت رئیسه و هیأت نمایندگان برای جلوگیری از هرگونه شائبه ای قبل و بعد از دوران خدمت میزان گردش مالی شرکت های خود را اعلام کنند. بسیاری از شرکت های مطرح فعالان اتاقی در دورانی به ثبت رسیده است که آنها اکثر وقت خود را درگیر کارهای اتاق بوده اند. این مهمترین نشانه رانت اطلاعاتی در اتاق بازرگانی است. اصولا دلیل و نشانه این موضوع را می توان در میزان مخارج انتخاباتی جستجو کرد. فعالان اقتصادی هیچ گاه در جایی سرمایه گذاری نمی کنند که سودی در آن متصور نباشند، مگر در اتاق چه خبر است که در هر انتخابات چند میلیارد هزینه را شاهد هستیم. از نظر اعضا باید مسائل مالی اتاق شفاف شود. چیزی که ما از بیرون می بینیم دادن باج و فرصت به هیأت نمایندگان برای ساکت نگه داشتن آنها توسط هیأت رئیسه است.

*بیایید یک کم مسائل را متفاوت نگاه کنیم. اصولا چرا همه چیز در اتاق بازرگانی به هیأت نمایندگان و هیأت رئیسه ختم می شود؟ جایگاه اعضا قانونا کجاست؟

اعضا اصولا جایگاهی در اتاق ندارند. من و جمعی از اعضا تقاضای دیدن رئیس اتاق را داشته ایم و رئیس فعلی 2 ماه است که فرصت دیدار با اعضا را نداشته است. حتی درباره مسائل کانون زنان زمانی که جمعی از بانوان استعفا دادند به رئیس اتاق ایران و تهران نامه نوشتیم اما کسی نپرسید علت استعفا چیست؟ اعضا اصولا حقی در اتاق به جز رای دادن 4 سال یکبار ندارند و فقط باید حق عضویت را بپردازند. به همین دلیل تا به این اندازه شاهد کاهش تعداد اعضا و صاحبان کارت عضویت و بازرگانی هستیم. اگر در جلساتی اعضا دعوت ی شوند به آنها اجازه حرف زدن داده نمی شود و از بخش خصوصی واقعی تنها به عنوان زینت المجالس استفاده می شود. اصولا اتاق تنها برای نزدیکی به بخش خصوصی فعالیت می کند و هیچ فعالیتی به سود بخش خصوصی را شاهد نیستیم. از طرف دیگر اطلاعات درباره اتاق بسیار محدود نگه داشته می شود هیچ یک از اعضا اطلاعی در خصوص جزئیات اتفاقات داخل هیأت نمایندگان ندارند.

*با این شرایط راهکار شما چیست؟

اصلاح ساختار در اتاق تنها راه حل است. مهمترین درخواست ما این است که دولتی ها دست از دخالت در اتاق بازرگانی بردارند و بخش خصوصی در جایگاه تصمیم گیری برای بخش خصوصی بنشیند. از طرفی باید بحث جانشین محوری در دستور کار قرار گیرد. برای مثال گفته می شود عضویت در اتاق افتخاری است اما این چه افتخاری است که 35 سال است که افراد سمت ها را نگه داشته اند و به کس دیگری نمی دهند. وضعیت علت این میزان از هزینه ها در انتخابات روشن شود. در یک کلام راه نجات اتاق این است که اتاق از حالت دولتی خارج به اتاقی برای بخش خصوصی بدل شود.

*با توجه به این که شما یکی از فعالان زن در بخش خصوصی هستند نقش زنان در اتاق بازرگانی را چگونه ارزیابی می کنید؟

خشونت علیه زنان تنها در خانه نیست و تنها توسط مردان صورت نمی گیرد بلکه گاهی خشونت زنان علیه زنان در جامعه حتی از خشونت مردن نیز بدتر است. وقتی یک زن جلوی پیشرفت بقیه زنان را به خاطر انحصارطلبی های خود می گیرد این به معنی خشونت اجتماعی علیه زنان است و اتفاقا این موضوع به هیچ وجه کم نیست و نمونه های آن را در جامعه متأسفانه زیاد مشاهده می کنیم. چنین پدیده ای ظلم به جامعه زنان است و در اتاق بازرگانی شاهد چنین اتفاقاتی هستیم. در جامعه کم نیستند زنانی که پا روی شانه بقیه بانوان می گذارند و بالا می روند. دروغ درباره کسب و کارهای گذشته، بزرگنمایی و مسائلی از این دست وقتی با اسم حمایت از زنان صورت گیرد در حقیقت تضییع حقوق زنان است. سوال ساده اعضا همیشه این بوده است که چرا هیأت نمایندگان نمی توانند در اتاق کاری از پیش برند. ما شاهد فعالیت زنانی در هیأت نمایندگان هستیم که واقعا قصد دارند اوضاع را بهتر کنند ولی واقعیت این است که آنها هم نتوانسته اند از حقوق ما دفاع کنند. شاید مهمترین مشکل زنان در اتاق بازرگانی حضور زنانی با دیدگاه انحصارطلبانه در اتاق بازرگانی باشد.

94105

منبع: تعادل

نظرات
ADS
ADS
پربازدید