اتاق خبر-محمد حسن گودرزی: وام های بانکی و تسهیلات آنها همواره از جمله مسائلی است که بخش خصوصی را در کشور با مشکلات بسیاری رو به رو می کند. بخش حمل و نقل نیز از این قائده مستثنا نیست و شاید یکی از دلایلی که نوسازی ناوگان حمل و نقلی در ایران با مشکلات بسیاری دست و پنجه نرم می کند همین امر باشد. به همین بهانه اتاق خبر تصمیم گرفت گفت و گویی با احمد زمانیان عضو کمیسیون حمل و نقل، لجستیک و گمرک اتاق بازرگانی ایران و ریاست هیئت مدیره انجمن صنفی حمل ومقل بین المللی خراسان رضوی در این زمینه داشته باشد که در ادامه آن را می خوانید:
یکی از مشکلاتی که همیشه افراد فعال در بخش حمل و نقل کشور همواره از آن شکایت دارد بحث وام های بانکی و بازپرداخت آنها است. این مشکل چگونه می تواند حل شود؟
در مورد وام ها و تسهیلات بانکی که از سوی نظام بانکی کشور به فعالان بخش خصوصی پرداخت می شود بارها صحبت شده و متاسفانه تا کنون اقدامی برای پرداخت تسهیلات به فعالان بخش خصوصی که در حوزه حمل و نقل فعال هستند انجام نشده است. در مورد وام ها و تسهیلاتی که مصوب شده است نیز شاهد این موضوع هستیم که مشکلات و موانعی که بر سر راه مدیران و فعالان بخش خصوصی از سوی بانک گذارده می شود آنقدر زیاد است که درصد بسیار کمی از فعالان بخش حمل و نقل موفق به دریافت این تسهیلات شده اند. این موانع بخصوص در مورد وام ها و تسهیلاتی که برای نوسازی ناوگان حمل و نقل تصویب شده است بسیار بیشتر از سایر بخش ها دیده می شود.
در واقع آنچه که در مورد اهمیت بخش خصوصی در حوزه حمل و نقل و نیاز این بخش به توجه و حمایت می شود در حد شعار و حرف باقی مانده است. شاید آن بخش از فعالان نیمه خصوصی در حوزه حمل و نقل بتوانند از این تسهیلات استفاده کنند اما بخش خصوصی واقعی در حوزه حمل و نقل از این تسهلات بی بهره مانده است. شاید بتوان وثیقه های سنگین، سود بانکی بالا و موانع زیادی که در راه دریافت تسهیلات بانکی بر سر راه بخش خصوصی گذاشته می شود را علت دلسردی و انصراف بخش خصوصی از دریافت تسهیلات بانکی دانست. نتیجه این وضعیت را می توان در ناوگان حمل و نقل کشور دید که نسبت به سایر کشورهای منطقه عقبتر است و از فرسودگی رنج می برد.
کدام بخش از ناوگان حمل نقل کشور در حال حاضر اولویت بیشتری برای نوسازی دارد؟
بخش هوایی و ریلی در اختیار دولت است و بخش خصوصی فعالیت خاصی در حوزه حمل و نقل هوایی و ریلی ندارد. اما بخش جاده ای کشور با توجه به حضور پررنگ بخش خصوصی در این بخش بیش از سایر بخش های حمل و نقل نیازمند نوسازی و توجه است. در حال حاضر شاهد این موضوع هستیم که ناوگان حمل و نقل زمینی در ایران عمر بالایی دارد و متوسط عمر این ناوگان بیشتر از 25 سال است که نشان از فرسودگی در این بخش از صنعت حمل و نقل کشور دارد. برخلاف ایران، سایر کشورهای منطقه مانند ترکمنستان و ارمنستان و حتی افغانستان دارای ناوگان حمل نقل جوان و مناسبی برای انجام امور مربوط به حمل و نقل و ترانزیت کالا به اروپا هستند. در مقابل به دلیل سن بالا، ناوگان حمل و نقل زمینی ایران قادر نیستند در کشورهای اروپایی تردد کنند و این برای بخش خصوصی مشکل آفرین شده است. این وضعیت تنها با نوسازی ناوگان جاده ای کشور حل خواهد شد زیرا در صورت بازسازی و به روز کردن این ناوگان، علاوه بر حضور در بازار های اروپا در مصرف انرژی و سوخت نیز صرفه جویی خواهد شد. از سوی دیگر بخشی از تلفات جاده و تصادفات در کشور به دلیل فرسوده بودن ناوگان حمل و نقل است که در صورتی که با برنامه درست به سوی نوسازی برود بخش عمده ای از تلفات جاده ای در کشور از میان خواهد رفت. در مورد بخش دریایی حضور بخش خصوصی چندان محسوس نیست و بیشتر کشتی های خارجی به کشور تردد می کنند.
نوسازی ناوگان حمل و نقل در کشور به عنوان بخش سخت افزاری شناخته می شود در مورد بخش های نرم افزاری مانند مدیریت و آموزش افراد چه اقداماتی لازم است صورت بگیرد؟
به طور حتم بخش نرم افزاری نیز از اهمیت بالایی برخوردار است. در حال حاضر ایران را به عنوان شاهراهی برای انجام امور حمل و نقل کالا در جهان می شناسند و بخش خصوصی در این بخش فعالیت بسیاری دارد. به طور حتم و با توجه به این شرایط بحث آموزش از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است و شناخت شیوه ها و روش های نوین مدیریتی نیز از این جهت حائز اهمیت می باشد. نیاز است به مدیران، پرسنل شرکت های خصوصی فعال در حوزه حمل و نقل و حتی رانندگان ساده نیز در این مورد آموزش های لازم برای به روز کردن اطلاعات و شیوه های نوین حمل و نقل کالا را فراگیرند. در واقع می توان گفت آموزش و نوسازی ناوگان حمل و نقل کشور مکمل یکدیگر هستند. دولت نیز از طریق دستگاه های مرتبطی مانند گمرک و سازمان راهداری و حمل و نقل کشوری و از طریق برگزاری نمایشگاه و سمینار در جهت آموزش مدیران گام های مثبتی بردارد.
به عنوان سوال آخر مشکلات رانندگان فعال در بخش حمل و نقل جاده ای چیست؟
بخش عمده ای از مشکلات رانندگان ما در بخش حمل و نقل جاده ای در داخل کشور است. در داخل کشور رانندگان از عدم هماهنگی میان دستگاه های اجرایی که در امور حمل و نقلی دخالت دارند است. مشکل دیگری که رانندگان فعال در حوزه حمل و نقل جاده ای را آزار می دهد بحث نبود و کمبودن امکانات در جاده های کشور است. علیرغم اینکه جاده های ایران تا حدودی با استاندارد های بین المللی مطابقت دارند شاهد هستیم که امکانات رفاهی برای رانندگان در جاده ها بسیار ناچیز است. برای مثال راننده ای که از بندرعباس به سرخس قصد رفتن داشته باشد در مسیری که در حدود 1400 کیلومتری، بیش از 4-5 تیرپارک وجود ندارد. نیاز است در هر 100 تا 150 کیلومتر تیرپارک وجود داشته باشد که رانندگان علاوه علاوه بر استراحت بتوانند خودروی خود را سرویس و تعمیر کنند.
در مورد رانندگانی که به خارج از مرز های ایران تردد دارند نیاز است که سفارتخانه ها و کنسولگری های ایران در خارج از کشور شرکت های حمل و نقل را نسبت به قوانین آن کشور آگاه کنند تا مشکلاتی که ممکن است برای رانندگان در سفرهای خارجی به وجود می آیند برطرف شوند.
94105 ت
