وی اضافه کرد:البته دفتر فناوری های نوین مرکزپژوهش های مجلس در مورد این لایحه گزارش کارشناسی را منتشر کرده است که در آن به نمایندگان مجلس پیشنهاد شده به خاطر اینکه ممکن است نسخه بعدی این کنوانسیون، شرایط سخت گیرانه تری داشته باشد؛ اجازه الحاق به دولت داده و دولت هم مکلف شود که زیرساخت ها را مهیا کند. غیر از این که چرا بررسی این لایحه به بخش کشاورزی مرکزپژوهش های مجلس ارجاع نشده است، باید پرسید آیا این نوع استدلال نمونه بارز ضرب المثل خودکشی از ترس مرگ نیست!؟
این کارشناس اقتصادی تصریح کرد: با توجه به اینکه پیشبرد این لایحه در مجلس شورای اسلامی به صورت کاملا چراغ خاموش بوده است، اعضای کمیسیون کشاورزی به عنوان کمیسیون اصلی این لایحه و کمیسیون های امنیت ملی و حقوقی و قضایی نیز به عنوان کمیسیون های فرعی بررسی این لایحه باید در مقابل شیطنت های کسانی که لایحه را بصورت چراغ خاموش، تا صحن علنی مجلس پیش برده بودند، هوشیار بوده و از تصمیم عجولانه و بدون کار کارشناسی در این مورد پرهیز کنند.
روستازاده افزود: انتظار مردم از کمیسیون کشاورزی مجلس، انجام کار کارشناسی دقیق و علمی است تا جنبه های مختلف این لایحه مورد کاوش قرار گیرد و این امر میسر نخواهد شد مگر با حضور، کارشناسان، اساتید دانشگاه، تشکل های کشاورزی و به ویژه بهنژادگران داخلی در فرآیند بررسی لایحه.
وی ادامه داد: به نظر می رسد در صورت بررسی دقیق ابعاد مختلف لایحه الحاق ایران به کنوانسیون UPOV، ضرورت اصلاح قانون داخلی مصوب سال ۱۳۸۲مجلس شورای اسلامی در راستای حمایت از بهنژادگران داخلی و تقویت تولید و تجارت بذر و نهال در کشور نمایان خواهد شد.
وی درباره اینکه به اعتقاد شما الحاق ایران به کنوانسیون فوق چقدر می تواند در بهبود تولید بذر در کشور موثر باشدو آیا ممکن است روزی فرا برسد که به خاطر نپیوستن به این کنوانسیون پشیمان شویم؟ گفت: در حال حاضر بیش از ۸۰درصد غلات و ۱۰۰درصد بذر صیفی جات کشور، وارداتی است. بنابراین الحاق به این کنوانسیون سرعت وابستگی به شرکت های چندملیتی تولید و تجارت بذر را بیشتر کرده و در ۱۰۰درصد بذور کشاورزی وابسته به این شرکت ها خواهیم شد.
روستازاده افزود: همچنین بهنژادگران داخلی و شرکت های دانش بنیانی که فعالیت بهنژادی و اصلاح بذور انجام می دهند به کلی از بین رفته و تعطیل خواهند شد. بنابراین در شرایط فعلی با الحاق به UPOV نه تنها بهبودی حاصل نخواهد شد بلکه این الحاق، از بین رفتن بازار بهنژادی داخل و وابستگی کامل کشور به چند شرکت خارجی را به ارمغان خواهد آورد.
وی ادامه داد: بنابراین اگر به دنبال بهبود وضعیت تولید و تجارت بذر بومی هستیم، باید از بهنژادگران و شرکت های دانش بنیان داخلی حمایت های مستمر و هدفمند داشته باشیم تا وقتی به مرحله خودکفایی و صادرات بذور داخلی رسیدیم، با الحاق به این کنوانسیون از حقوق خود در کشورهای دیگر محافظت کنیم. بله پشیمانی از عدم الحاق به کنوانسیون UPOV برای واردکنندگان بذری است که به تنها چیزی که می اندیشند سود و زیان خودشان است و نه مصلحت کشور.
لایحه الحاق ایران به کنوانسیون UPOV که به صورت چراغ خاموش از فیلتر کمیسیون کشاورزی مجلس گذشته بود، حدود یک ماه قبل قرار بود در صحن علنی مجلس شورای اسلامی مورد بررسی قرار بگیرد که به دلیل موج شدید انتقادات کارشناسان، لایحه مذکور از دستور کار صحن علنی مجلس خارج و جهت بررسی بیشتر به کمیسیون کشاورزی بازگردانده شد.
انتهای پیام/