تصور جریانات سیاسی این بود که دولت دوازدهم که در رأس آن یک شخصیت دینی و علمی و ملی و انقلابی است و منتسب به جریان اصلاحات هم نیست، بر سر راه دولت با سنگ اندازی و موانع کمتری مواجه می‌شود. از سویی مشی دولت روحانی، اعتدال و دوری از افراط و تفریط است. در کابینه هم چهره‌های هر دو جریان اصلاح‌طلب و اصولگرا حضور دارند. به آن بخش از نیروهای اصولگرا که سیاست‌های دولت را قبول دارند، هم در کابینه و هم در سطح معاونان و استانداران مسئولیت دادند؛ اما جریان اصلی حامی دولت از چنین موقعیتی برخوردار نیست. برداشت اصلاح‌طلبان از روی کار آمدن «دولت تدبیر و امید» این بود که، با چنین دولتی تعامل بیشتری بشود. اما به محض اینکه دولت یازدهم کارش را آغاز کرد در همان روز معرفی کابینه به مجلس[نهم]، مخالفان دولت، شروع به اتهام زنی و هیاهو کردند. یکی از نمایندگان از وضع اقتصادی، گرانی و تورم، سیاست داخلی و خارجی و وضعیت فرهنگی و غیره انتقاد کرد. همان جا به آقای روحانی که در حال معرفی کابینه یازدهم به مجلس بود، عنوان شد که آقایان از همین ابتدا شمشیر را از رو بسته اند. حتی اجازه نمی‌دهند دولت کارش را آغاز کند. لذا تخریب‌ها را قبل از شروع به کار دولت یازدهم، آغاز کردند. بنابراین مشخص بود که کار برای دولت آقای روحانی سخت خواهد بود. این افراد مسائل و مشکلاتی را که مربوط به دولت احمدی‌نژاد؛ دولتی که مورد تأیید خودشان بود، از جمله بالا بودن نرخ تورم و بیکاری، چاپ اسکناس‌های بی پشتوانه، مشکلات بین‌المللی و غیره را به دولت تازه روی کار آمده روحانی نسبت می‌دادند! دلیل آن رفتارها این بود که چون کاندیدای مورد نظر طیف دلواپس تنها 4 میلیون رأی آورده بود، درصدد سنگ اندازی بودند. برخی از آنها قصد داشتند انتقام رأی نیاوردن کاندیدای خود را، از رئیس جمهوری منتخب اکثریت ملت بگیرند. تمام تلاش خود را به‌کار گرفتند تا نگذارند دولت «تدبیر و امید» موفق شود. پس از آن هم ندای یک دوره‌ای بودن دولت روحانی را سردادند و تخم لقی را در دهان هواداران خود گذاشتند که نباید گذاشت تا دولت روحانی 2 دوره‌ای شود! و در مسیر ناامید کردن مردم از دولت یازدهم گام برداشتند. در آغازین روزهای تبلیغات دوره دوازدهم ریاست جمهوری (اردیبهشت 96) نماینده معروف مشهد، بحث استعفای آقای روحانی را از کاندیداتوری به میان آورد و از رأی نیاوردن ایشان سخن گفت. اما در نهایت مردم رأی بالاتری نسبت به دور اول به آقای روحانی دادند و سر دلواپسان باز هم به سنگ خورد. بنابراین مجددا تخریب دولت را در دستور کار خود قرار دادند. مراد این سخنان این است که دلواپسان تا نتوانند کاندیدای مورد نظر خود را پیروز کنند، همچنان به تخریب‌های خود ادامه خواهند داد و هر کسی که از تفکر خودشان رأی نیاورد، بر همین منوال عمل خواهند کرد. برای مثال طیف نمایندگان دلواپس در مجلس، شاید به 30 نفر هم نرسد، اما پرهیاهو هستند. هیأت رئیسه مجلس هم در برابر این افراد بر اساس مرّ قانون، اقدامی کافی انجام نمی‌دهد. درحالی‌که براساس آیین نامه داخلی مجلس و اختیارات قانونی،هیأت رئیسه می‌تواند در مقابل اعمال خلاف افراد برخورد قاطع قانونی داشته باشد. بنابراین دولت هم باید برای روشن شدن حقایق برخی مسائل را به موقع با مردم در میان گذارد.
* فعال سیاسی اصلاح‌طلب
