کفاشیانیسم در اتاق بازرگانی
پویا دبیری مهر،روزنامه نگار اقتصادی در وبلاگ خود نوشت:
آن زمان که مردان کلاه شابو به سر می گذاشتند و شلوار دم پا گشاد به پا می کردند ،در بین "داش ها" یکی از مرام هایشان اینطور بوده که اگر "داشی" کلاه شابو اش از سرش می افتاد یا کلاه از سرش بر می داشتند کسر شان بود و آنکه کلاه نداشت انگار که مردانگی اش به هجمه رفته بود.
می گویند در قدیم؛یکی از داش های تهران به نوچه خود گفته بود برو کلاه فلان لات را بیاور تا درسی باشد برای دیگران.آن نوچه هم برای خود شیرینی و اینکه نشان دهد چقدر شجاعت دارد،پا از دستور فراتر گذاشته و به جای کلاه،سر آن بخت برگشته را آورده بوده است.
مصداق این حکایت را در احوالات این روزهای اتاق بازرگانی می بینیم.در حالی که همه مسوولان کشور،حاکمیت و دولت بر تعدیل نیرو در سازمان ها تاکید دارند،برخی رفتارها در برخی نهادها مصداق "سوء مدیریت" و "کج سلیقگی" مفرط ناشی از "انحصار گرایی" مطلق است.
در حال حاضر در اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران نزدیک به 300 نفر کارمند در حال فعالیت هستند.در دوره جدید فعالیت هیات رییسه اتاق بازرگانی ایران،محمد نهاوندیان،رئیس این اتاق تصمیم گرفته است که این نهاد بخش خصوصی را تعدیل کند و در همین راستا بخش های مختلف اتاق بازرگانی ایران یا منحل شده اند و یا در آستانه انحلال هستند.انحلال واحد خبر و روابط عمومی و انفعال در امور بین الملل اتاق بازرگانی که در حال حاضر بدون مدیر است و یکی از مهمترین بخش های پارلمان بخش خصوصی است از جمله رویدادهایی است که در راستای تعدیل نیرو صورت گرفته.گویا قرار بر تعدیل نیرو بوده است،اما "تعدیل" شده است "اخراج" و آن مدیر میانی کاسه داغ تر از آش شده است و به جای کلاه سر آورده است.
اما ذکر چند نکته،مهم و ضروری است.
نخست اینکه چرا تعدیل نیرو در پارلمان بخش خصوصی از بخش مهم و تاثیر گذار روابط عمومی صورت گرفته است.بخشی که یکی از مهمترین بخش ها و شاکله اصلی ارتباط بین بدنه یک سازمان با مردم و مخاطبان آن سازمان است.این پرسش مهمی است که مسوولان اتاق بازرگانی باید پاسخ متقنی به آن داشته باشند.
از دیگر سو سوال بزرگی که در این مجال است باید پرسیده شود اینست که مگر نه این که اتاق بازرگانی مدعی شکستن انحصار گرایی است؟مگر دکتر محمد نهاوندیان که در دوره واگذاری ها و خصوصی سازی نطق های بلند و کش داری را در مواجهه با دولت فرا می داد و از هر تریبونی برای سرکوب خصوصی سازی دولت استفاده می کرد و به شدت علیه انحصار گرایی سخنرانی می کرد،همچنان بر همان عقیده نیست؟اگر همچنان بر همان عقیده است،چرا در نهاد تابع خود انحصار گرایی را نمی شکند؟
فرض بعید اینست که محمد نهاوندیان که به دقت و نظم و انضباط در بین کسانی که با وی کار کرده اند مشهور است،رخدادهای این روزهای اتاق بازرگانی را رصد نمی کند و نمی داند در مجموعه خود چه می گذرد.که اگر اینگونه باشد وا اسفا که اینگونه است و اگر می داند و یحتمل خود تصمیم آن را گرفته است، تصمیمی دون شان وی و مجموعه تابعه اوست.
می گویند دکتر محمد نهاوندیان به فوتبال علاقه مند است،و اگر اینگونه باشد باید داستان حذف تیم ملی امید به دلیل اشتباهی که در فدراسیون فوتبال رخ داد و اطلاعات تیم ملی به ای اف سی داده نشد را به یاد داشته باشد.وقتی عادل فدوسی پور از کفاشیان درباره این اشتباه فاحش پرسید،وی لبخند زد و گفت:"دیگر اشتباه شده است .شما خیلی جدی نگیرید."نهاوندیان هم در پاسخ به اینکه چرا بخش روابط عمومی منحل شده است و کارمندان بخش های مختلف اخراج شده اند،با تاسی از روش کفاشیان لبخندی زده است و گفته است:«اشتباه یکی از کارمندان بوده که این لیست اخراجی ها تهیه شده است!»
اعضای هیات رئیس اتاق بازرگانی و شخص دکتر محمد نهاوندیان بهتر از هر کسی می دانند که بریدن شاه رگ یک سازمان نه بهره وری را افزایش می دهد و نه عایدی ای خواهد داشت،چه آنکه فقط خون جاری می کند و رعشه بر پیکره می اندازد.
اتاق بازرگانی با درآمدی رویایی ای که دارد و بخش عظیمی از حدود 20 میلیارد تومان بودجه آن از سه در هزاری تامین می شود که اعضای اتاق به عنوان حق عضویت می پردازند،آیا توان تامین مالی نیروهای خود را ندارد که تعدیل را در دستور کار قرار داده است؟
این روزها عملکردهای سلیقه ای در کشور باعث نگرانی مردم و مسوولان ارشد نظام شده است.نگرانی ای که از اعمال سلیقه های شخصی بر اساس منافع شخصی صورت می گیرد.رد پای آن را می توان از ورزش تا اقتصاد دید.از فدراسیون فوتبال تا اتاق بازرگانی.و ای کاش که نظارتی بر رفتار ها صورت می گرفت و عیاری برای سنجش این کُنش ها وجود داشت.
http://andishepouya.blogfa.com
