به گزارش اتاق خبر، از آنجا که کشور ما در منطقه‌ای خشک ، نیمه‌خشک و کم‌باران قرار دارد، باید از منابع آبی محدود موجود حداکثر استفاده و بهره‌وری را کرد، این در حالی است که کشاورزی در نقاط مختلف کشور همچنان به روش سنتی انجام می‌شود و 90 درصد آب استحصالی کشور در این بخش مورد استفاده قرار گرفته و هدر می‌رود و آبیاری زمین‌های کشاورزی با استفاده از روش های نوین چندان در میان کشاورزان جا نیفتاده است. روش سنتی کشت و تولید، کاشت محصولاتی که به آب زیادی نیاز دارد و در نهایت نبود الگوی مناسب و سراسری برای تولید محصولات زراعی، از جمله عواملی است که موجب شده کشور همواره با مشکل کمبود آب و پدیده خشکسالی و خسارات ناشی از آن در بخش کشاورزی مواجه باشد.
می توان گفت؛ بهره‌گيري از آبياري‌هاي نوين در بخش کشاورزي با اصلاح روش هاي سنتي و اصلاح الگوي کشت متناسب با اقليم منطقه مي‌تواند نقش مهمي در افزايش بهره‌وري داشته باشد.
در همین زمینه اتاق خبر گفت وگویی را با اعضای کمیسیون کشاورزی خانه اقتصاد ایران ترتیب داد که در ادامه می خوانید.
سیدحسین هادیان، عضو کمیسیون کشاورزی خانه اقتصاد ایران درخصوص اقدامات جهاد کشاورزی برای تغییر فرهنگ کشت کشاورزان به شیوه های سنتی گفت: اقداماتی برای گذر از شیوه های سنتی کشت انجام شده است اما این اقدامات کافی نیست. به عبارتی می توان گفت اقدامات انجام شده مطابق با نیازها نمی باشد.
هادیان افزود: در حال حاضر، در حوزه گیاهان زراعی بذرهای خارجی وارد کشور شده است. در همین راستا باید اذعان داشت بذر تنها نهاده مهم کشاورزی نیست بلکه یکی از پارامترهای مهم تولید محصولات کشاورزی است.
وی ادامه داد: می توان گفت شاید امروزه چیزی که مهم تر از بذر، جای خالی آن احساس می شود نبود مکانیزاسیون کاشت است که باعث بروز تلفات و صدمات جبران ناپذیری می شود. متأسفانه آن طور که باید، به این بحث پرداخته نشده است. بالطبع بذر خارجی کیلویی 50 الی 60 هزار با بذر کیلویی 5 هزار، در صورت نبود مکانیزاسیون کشت، تفاوتی نخواهد داشت.
عضو کمیسیون کشاورزی خانه اقتصاد ایران ضمن اشاره به وجود غیرقابل انکار خشکسالی در کشور بیان داشت: نمی توان منکر خشکسالی در کشور و آثار سوء آن بود. اما بایستی راههای برون رفت از این موضوع را در پیش گیریم.
هادیان ادامه داد: از جمله این کارها ، بایستی محصولات آب بر ، تبدیل به بذرهایی شوند که در تنش کم آبی مقاوم هستند و محصولات کشاورزی نیز با محصولاتی که آب کم تری برای تولید آن ها استفاده می شود و از نظر اقتصادی به صرفه هستند جا به جا شوند.
این کارشناس حوزه کشاورزی اذعان کرد: مسئله ای که متأسفانه در سال های اخیر در سطح کشور با آن مواجه هستیم این است که وزارت کشاورزی و ارگان های مرتبط، محصولاتی را تبلیغ می کنند که آب کم تری برای تولید آن ها مصرف می شود. اما در عمل مشاهده می کنیم که مشکلاتی وجود دارد.
وی ادامه داد: کشاورز در پی گذراندن معیشت زندگی خود است، زمانی که به وی کشت محصولی خاص تحمیل می شود که سطح درآمدی پایین و به لحاظ اقتصادی صرفه کم تری دارد، مشخص است که وی به چنین امری مبادرت نخواهد ورزید.
هادیان افزود: بنابراین بایستی اقتصاد کشاورزی ما به سمتی هدایت شود که اقتصاد مطلوب، همراه با مصرف آب کم تر باشد.
ادامه الگوی کشت به روش سنتی
سهند موسوی عضو کمیسیون کشاورزی خانه اقتصاد ایران، نیز در خصوص ارزیابی الگوی کاشت در حوزه کشاورزی اظهار داشت: الگوی کشت در بسیاری از مناطق ایران هنوز به روش سنتی ادامه دارد و می توان گفت این یکی از مشکلات حوزه کشاورزی می باشد.
وی ادامه داد: با توجه به این که با بحران آب رو به رو هستیم و در مناطق کم آب خاورمیانه قرار داریم ، بایستی تمهیداتی اندیشیده شود که از منابع آبی موجود به صورت بهینه استفاده کنیم.
موسوی افزود: بایستی در بهینه سازی منابع آبی شتاب کرد و از آبیاری قطره ای و روش های نوین، برای استفاده درست از منابع آبی بهره برد.
این عضو کمیسیون کشاورزی خانه اقتصاد ایران ضمن اشاره به این موضوع که جهاد کشاورزی برای تغییر فرهنگ کشت کشاورزی سنتی اقداماتی را از سالیان گذشته انجام داده است بیان داشت: اما متأسفانه می توان گفت در این راستا بسیار آهسته عمل می کنیم.
موسوی تصریح کرد: دلیل آن نیز نارسایی های مدیریتی است؛ چرا که از لحاظ منابع مالی هیچ کمبودی وجود نداشته است.
وی در خصوص خشکسالی موجود در کشور عنوان کرد: خشکسالی پدیده ای است که نمی توان از آن اجتناب کرد. باید خود را برای مواجه شدن با این پدیده آماده کنیم و در سال هایی که کم آب هستیم به نوعی برنامه ریزی کنیم که بتوانیم بهترین استفاده را از منابع آبی داشته باشیم.
این کارشناس حوزه کشاورزی ادامه داد:. برای مثال می توان در اصفهان نیز برنج کشت کرد اما مقرون به صرفه نخواهد بود و توجیه اقتصادی ندارد. بایستی در قسمت هایی که با کمبود آب مواجه هستیم الگوهای کشتی در نظر گرفته شود که منابع زیرزمینی و منابع آبی ما بیش از اندازه مصرف نشود که دچار بحران شویم.
