Performancing Metrics

10 کوه بی نظیر برای صعود | اتاق خبر
کد خبر: 364483
تاریخ انتشار: 21 مرداد 1395 - 13:42
شاید شما تصور کنید که هرگز نمی‌توانید به قله‌های مرتفع جهان صعود کنید چون یک کوهنورد حرفه‌ای نیستید. باید به شما بگوییم که در جهان چند قله‌ی بلند وجود دارد که با کمی تلاش و احتیاط می‌توانید آن‌ها را فتح کنید و نیازی نیست که سال‌ها وقت صرف کنید تا به یک کو

اتاق خبر: لازم نیست که حتما نواده‌ی «سر ارموند هیلاری» باشید تا یک کوهنورد مشهور و ماهر شوید، چرا که معلوم شده است بسیاری از قله‌های مرتفع جهان به آسانی فتح می‌شوند. برخی از کوه‌های مرتفع که شما فکر می‌کنید فقط کوهنوردان حرفه‌ای می‌توانند آن‌ها را فتح کنند و نیاز به تجهیزات ویژه‌ای دارد و صعود به آن‌ها بسیار سخت است، به آسانی فتح می‌شوند و هر کسی که به دنبال ناشناخته‌ها است می‌تواند به آسانی از پس آن بر بیاید.

۱. قله‌ی مون بلان (کوه سفید)،فرانسه

کوه مون بلان فرانسه

این کوه که بر فراز دره‌ی افسانه‌ای «شامونی» قرار دارد، بهشت اسکی‌بازان و کوهنوردان حرفه‌ای و بلندترین قله‌ در غرب اروپا است. و مانند دیگر قله‌های مرتفع اروپا یک تله کابین دارد که به شما کمک می‌کند بیشتر مسیر را با آن طی کنید و شما را تا مقصدی می‌رساند و یک متصدی در قله یک نوشیدنی خنک برایتان می‌ریزد. اگرچه طی کردن مسیر ۳۳۵۳ متری با تله کابین بسیار لذت بخش است اما باید ۹۱۵ متر باقی مانده تا قله را با پاهای خودتان طی کنید.

برای صعود به این قله به یک راهنما نیاز دارید که در مسیرهای خطرناک مراقب شما باشد و قبل از این که چالش صعود ۱۲ ساعته‌ی شما به قله به پایان برسد، باید شب بسیار سردی را میان برف‌های این کوه بگذرانید. اما این قله‌ی ۴۸۱۰ متری بلندتر از تفرجگاه اسکی «کلرادو» نیست. اما توانایی صعود شما به قله‌ی بلان شاید برای دوستانتان یک کار رویایی باشد.

۲. قله‌ی آیلند (جزیره)، نپال

قله آیلند نپال

اگر کسی رویای صعود به قله‌ی اورست را دارد اما ۶۰ هزار دلار پول و دو سال زمان لازم برای صعود به این قله‌ را ندارد، قله‌ی آیلند گزینه‌ی مناسبی برای او است. آسان‌ترین قله‌ی هیمالیا را برای کوهپیمایی در نظر بگیرید که ۶۱۸۹ متر ارتفاع دارد، می‌توان گفت که هر کسی که می‌تواند ۱۲ ساعت روی استیرمستر تمرین کند و برای اکسیژن رسانی به بدن ماسک اسکی روی صورتش بگذارد، می‌تواند به آسانی به این قله صعود کند. پس فقط در صورتی به فکر صعود به این قله باشید که بدنتان کاملا روی فرم باشد. و اگر می‌خواهید به این قله صعود کنید از ارتفاع نترسید چون قله‌ی کوه از مسیر صعود ترسناک‌تر است چون رسیدن به محل اصلی نیازمند این است که از «کاتماندو» به «لوکلا» بروید و در عرض چند روز از دره‌ی «خومبو» بالا بروید. اما راهنما به شما می‌کند که از پس این کار بر بیایید و در شکل گروه‌های کوچک ۳ نفری شما را به قله می‌رساند. 

۶۰۹۶ متر بالاتر از سطح دریا شوخی نیست و در این ارتفاع احساس خفگی به شما دست می‌دهد. اما شاید دیگر امکان این فراهم نشود که دوباره به یک قله‌ی ۶۰۹۶ متری دیگری صعود کنید، پس این صعود یک موفقیت ارزشمند در طول زندگی شما خواهد بود.

۳. قله‌ی هاف دام، کالیفرنیا

قله هاف دام کالیفرنیا

این که بتوانید قله‌ی یکی از زیباترین و خوش منظره‌ترین کوه‌های جهان را با کفش‌های کتانی فتح کنید، بسیار دل‌چسب و لذت‌بخش است. قله‌ی هاف دام با ۲۶۹۴ متر ارتفاع، به‌صورت یکپارچه از سنگ گرانیت بر فراز دره‌ی «یوسمیت» واقع شده است و مسیر کوهنوردی بسیار زیبایی دارد که شما را دقیقا به قله‌ی کوه هدایت می‌کند. مانع آخر میان شما و قله، یک تخته سنگ ۱۲۲ متری شیب‌دار است و برای جلوگیری از خطر سقوط و مرگ یک نردبان طنابی و یک نرده قرار دارد.

مسیر رفت و برگشت این قله یک روز تمام طول می‌کشد اما صعود افراد بازنشسته و ژاپنی‌هایی که با کفش‌های راحتی (صندل) کوهپیمایی می‌کنند، اعتماد به نفس کافی را برای صعود به قله به شما می‌دهد. گرفتن عکس سلفی در قله‌ی یکی از زیباترین کوه‌های جهان که عکس‌های زیادی از آن گرفته شده است، بسیار لذت‌بخش است. پس از صعود به قله عکس سلفی بگیرید و این تجربه‌ی بزرگ و به یاد ماندنی را ثبت کنید.

۴. قله‌ی کوه ویتنی، کالیفرنیا

کوه ویتنی کالیفرنیا

اگر جایی مثل آلاسکا نبود، قله‌ی کوه ویتنی کالیفرنیا با ۴۴۲۱ متر ارتفاع، بلندترین قله‌ی آمریکا می‌شد. این قله بیشتر به داشتن جاهای افسانه‌ای در جنوب کوره راه‌ «جان میور» شهرت دارد تا به صعب العبور بودن آن. این مسیر که به قله ختم می‌شود، از مناظر مرتفع و حیرت انگیز «سیرا» عبور می‌کند. برخی صعود خود به قله را  از ارتفاع ۲۵۲۹ متری آغاز می‌کنند و تا ۱۴ ساعت دیگر بازمی‌گردند. به شما پیشنهاد می‌کنیم که حتما یک کیسه خواب با خود ببرید. این سفر، مخصوصا در فصل تابستان، واقعا یک پیاده‌روی طولانی در جنگل است. 

۵. کوه ایوانز، کلرادو

کوه ایوانز کلرادو

کلرادو ۵۴ قله‌ی بالای ۴۲۶۷ متر دارد که کوهنوردان حرفه‌ای به آن‌ها «The 14ers» می‌گویند. ما به شما لیست دیگری پیشنهاد می‌کنیم و آن را «۱۴ قله‌ای می‌توانید فتح کنید» می‌نامیم. در واقع فقط ۲ کوه با مسیر هموار به سمت قله وجود دارد و خلوت‌ترین آن‌ها «کوه ایوانز» فقط حدود ۹۶ کیلومتر از «دنور» فاصله دارد و شما حتی می‌توانید به راحتی و با اتومبیل از مسیر هموار به قله‌ی آن صعود کنید.

تنها سختی صعود به قله‌ی ایوانز پیدا کردن جای پارک برای ماشین در قله‌ی کوه است. اگر به قله صعود کنید، می‌توانید از مناظر بی‌بدیل آن عکس بگیرید و چند سال بعد نیز به آن‌ها نگاه کنید و از زیبایی آن دوباره لذت ببرید.

۶. کوه واشنگتن، نیوهمپشایر

کوه واشنگتن نیوهمپشایر

کوه نیوهمپشایر واشنگتن بلندترین قله‌ی «رشته‌کوه پرزیدنشال» و هم‌چنین بلندترین قله‌ در شمال شرق آمریکا است. صعود به قله‌ی این کوه که ارتفاع آن فقط ۱۹۱۶ متر است، از مسیرهای هموار سختی زیادی به همراه ندارد اما احتیاط کنید، در این قله بدترین آب و هوا، بادهایی با سرعت بسیار بالا و سردترین دما ثبت شده است.

هر کاری می‌خواهید انجام دهید اما لباس مناسب این سفر را بپوشید. مسیر سراشیبی کوهپایه تا قله را که ۱۱ کیلومتر است، با ماشین طی می‌کنید اما نمی‌دانید زمانی که پای خود را از اتومبیل بیرون گذاشتید و در آن را بستید، به کجا قدم می‌گذارید. از این کوه چشم انداز بسیار زیبایی از رودخانه‌ی میسیسیپی وجود دارد و شما کمی بالاتر از فرودگاه بین المللی دنور می‌ایستید.

۷. قله‌ی گراند تتون، وایومینگ

کوه گراند تتون وایومینگ

کوه گراند تتون در وایومینگ به «ماترهون آمریکا» شهرت دارد که یک کوه مخروطی سنگلاخی است و هیچ مسیر آسانی برای صعود ندارد. اما راهنمای محلی مشهور، «اگزام»، سالانه هزاران نفر از مردم عادی را به قله‌ی  ۴۱۹۸ متری این کوه می‌برد. برای این که به این قله صعود کنید باید طناب و اعصاب قوی نیز داشته باشید! برای صعود به قله پاهای خود را میان فاصله‌ی سنگ‌هایی می‌گذارید که چندین متر از دره‌ی پایینی کوه فاصله دارند و شما تقریبا معلق هستید. کوه گراند تتون شاید باعث شده است که اغلب مردم بیشتر به صخره‌نوردی روی آورند. عکس شما در لباس کوهنوردی و کلاه مخصوص در قله‌ی کوه گراند تتون یک تصویر زمینه‌ بسیار زیبا برای رایانه‌ی شما است که شاید تا آخر عمر نخواهید آن را تغییر دهید.

۸. قله‌ی فلیکر/ کایل تیلور، کلیمانجارو، تانزانیا

قله فلیکر کلیمانجارو

کلیمانجارو بلندترین قله‌ی آفریقا است و قله‌ی آتشفشانی خاموش ۵۸۹۶ متری آن میان «تانزانیا ساوانا» آرام خفته است. از زمانی که قانون تانزانیا به استفاده از باربران محلی تاکید کرده است، صعود به قله نیازمند ۵ روز کوهنوردی دل‌چسب با یک کوله پشتی کوچک است که هر روز عصر داخل چادر یک شام آماده خواهید خورد. جای تعجب ندارد که در چند سال اخیر، این کوه به امری محبوب در زمینه‌ی جمع‌آوری پول برای خیریه تبدیل شده است. صعود به این قله زیاد آسان نیست و باربرها نیز شما را به دوش نخواهند گرفت. هر از گاهی ممکن است ارتفاع و سرعت صعود شما کم شود. کلیمانجارو یکی از ۷ قله‌ی بلند جهان است و حتی صعود به هفتمین قله‌ی بلند جهان نیز حس بسیار خوب و وصف ناشدنی دارد.

۹. قله‌ی کازیسکو، استرالیا

قله کازیسکو استرالیا

بلندترین قله‌ی استرالیا با ۲۲۲۸ متر ارتفاع میان رشته‌ کوه‌های «گریت دایوینگ» نیو ولز جنوبی قرار گرفته است. کوه کازیسکو بخشی از کوه‌هایی است که به «آلپ استرالیا» شهرت دارد و در زمستان کاملا پوشیده از برف است، حتی در این منطقه چند پیست اسکی نیز وجود دارد. در ماه‌هایی که هوا معتدل است به این کوه بروید چون در این ماه‌ها صعود به قله آسان‌تر است. اما اگر در زمستان عازم این منطقه شدید، چوب اسکی خود را فراموش نکنید.

صعود به کازیسکو شاید کمی خسته کننده باشد اما بهترین جایزه‌ی شما دیدن مناظر بکر و دوچرخه سورای در سرازیری مسیر بازگشت است. قبلا قله‌ی کازیسکو جز ۷ قله‌ی بلند جهان شمرده می‌شد تا این که تصمیم گرفته شد چند کوه در اندونزی جز قاره‌ی استرالیا محسوب شوند. 

۱۰. قله‌ی فوجی، ژاپن

قله فوجی ژاپن

ژاپن جز کشورهایی است که طبیعت آن بسیار شگفت انگیز است. کوه فوجی می‌تواند شروع خوبی برای گشت و گذار در طبیعت بکر ژاپن باشد. صعود به قله‌ی ۳۷۷۶ متری را به ژاپنی‌ها واگذار کنید که یک تجربه‌ی آسان است. حدود ۶۰ کیلومتری جنوب غربی توکیو تعداد انگشت شماری پارکینگ در ارتفاع حدود ۱۸۲۸ متری اطراف کوه قرار دارند که بیشتر مردم صعود خود به قله را از این مکان آغاز می‌کنند. در طول یک روز می‌توانید از مسیر هموار «یوشیدا» به قله صعود کنید و شب هنگام به شهر و هتل خود برگردید.

صعود به قله قطعا خستگی زیادی به همراه خواهد داشت اما در طول مسیر ایستگاه‌های زیادی وجود دارد که می‌توان چیزی خورد یا نوشید و دوباره به مسیر خود ادامه داد. صعود به قله‌ی فوجی بیشتر یک تجربه‌ی فرهنگی است تا یک دستاورد کوهنوردی. این کار شبیه خوردن سوشی یا دیدن سامورایی‌ها در ژاپن است.

 منبع: کجارو
94104
نظرات
ADS
ADS
پربازدید